Straight to the point

Realiteit: Die virus is nou verwant aan wyd-sirkulerende betacoronavirusse, met  65-70% gemeenskaplike genetiese materiaal.

Realiteit: Voorafbestaande of oorkruisimmuniteit is wydverspreid, en boonop geniet kinders byna universeel robuuste aangebore immuniteit.

Realiteit: Ioannidis se studie, die omvattendste tot nog toe, toon dat die globale IFR vir onder 70’s 0,05% is, met ernstige komorbiditeite by byna alle sterftes. Vir die mediaanrisikolid van die bevolking is die IFR minder as 0,01%, wat beteken dat die risiko vir die meeste mense weglaatbaar is.

Realiteit: Meer as 50 studies het getoon dat inperkings geen wesenlike voordelige uitwerking op Covid-sterftes het nie, en dat dit algehele sterfte-uitkomste vererger wanneer nie-Covid-kollaterale skade in berekening gebring word. Inperking het geen plek gehad in vorige riglyne vir openbare gesondheid of pandemiese respiratoriese virus nie. Dit het slegs bestaan as ‘n randgedagte onder mense wat gemilitariseerde benaderings tot pandemies voorgestaan het maar weerspreek openbare gesondheid en epidemiologiese praktyk en teorie geheel en al.

Realiteit: Die mees omvattende studie tot nog toe, deur die Europese CDC, het getoon dat byna alle studies wat die gebruik van lapmaskers ondersteun van lae bewyswaarde was, en die meeste daarvan toon tekens van vooroordeel. Die WGO het erken dat sy ommekeer oor maskerdoeltreffendheid polities gemotiveer is. Daar is geen teken in die internasionale epidemiese data van maskerdoeltreffendheid nie. Gedragswetenskaplike spanne het onthul dat hulle maskers ontplooi het as ‘n instrument van sielkundige oorlogvoering (om voldoening aan openbare gesondheidsmaatreëls te verhoog). Beheer deur maskering is nie in ooreenstemming met aërosoloordrag nie.

Realiteit: Die mees omvattende studie tot nog toe, deur die Oxford Centre for Evidence-Based Medicine, het geen bewyse gevind wat druppel- en fomietoordrag ondersteun nie. Die mees bewysbare metode is aërosoloordrag in die lug, soos vir ander respiratoriese virusse. Byna al die teenmaatreëls wat ten duurste ingespan word, het geen wetenskaplike basis nie.

Realiteit: Primêre bewyse dui daarop dat die teenoorgestelde die geval is – dat asimptomaties-besmette mense klein innokula deel, wat voordelig optree om immuunherkenning te versprei en te bevorder. Asimptomatiese gevalle is baie selde indeksgevalle in siekte-oordrag, en ietwat minder selde by infeksie-oordrag.

Realiteit: PCR-toetsing is nie bevoeg vir die diagnose van COVID, of opsporing van “gevalle”, infeksies of besmetting nie. In die besonder, wanneer dit teen hoë “siklusdrempels” ontplooi word, is dit geneig om epidemiologiese vals positiewe te genereer, met ernstige ekonomiese gevolge.

Realiteit: Vroeë ingryping in die 6-8 dae-venster wanneer die siekte sy inflammatoriese fase betree, is merkwaardig effektief bevind, wat sterftes drasties verminder en die meeste sterftes uitskakel. Remdesivir en vroeë ventilasie het talle doodgemaak. Alternatiewe medikasie is deur talle studies as doeltreffend aangedui, maar is geteiken deur ooglopende propaganda deur farmaseutiese maatskappye en meelopende media.

Realiteit: Weens die meganisme van hul werking kan inspuitbare entstowwe nie wesenlik oordrag voorkom nie en doen hulle dit ook nie. Hul vervaardigers maak nie eens aanspraak daarop nie, maar wel politici en sekere wetenskaplikes. Daar is geen bewyse vir oordragvermindering in die internasionale epidemiedata nie. Die argument van “beter vir almal” is verkeerd.

Realiteit: Manipulasie van die proewe om besliste aanvanklike negatiewe doeltreffendheid as gevolg van immuunonderdrukking te verberg, was alomteenwoordig. Werklike doeltreffendheid is laer as aangedui, en blykbaar ook negatief na sowat 20 weke. “Regte wêreldstudies” verdubbel hierdie fout deur die onlangs-ingeëntes as ongeëntes te beskou, ‘n stap wat niks minder as ‘n growwe wetenskaplike bedrog verteenwoordig nie.

Realiteit: Die entstowwe het ongekende vlakke van nadelige gevolge in verskeie lande veroorsaak. Die werkingmeganismes vir hierdie nadelige gevolge is bekend. Ons lewer deurlopend verslag oor opsetlike en drakoniese onderdrukking van aanmelding  van nadelige gevolge in Suid-Afrika en elders, en van ‘n kode van stilswye in die sale van openbare gesondheid. Daar kan ‘n groep mense wees vir wie die voordele die skade oorskry, maar totdat daar aan ons versoeke vir data-deursigtigheid voldoen word, is dit moeilik om te sê hoe groot hierdie groep is.

Realiteit: Die huidige entstowwe kan die hekkie verbysteek vir netto voordeel vir die kwesbare, nie-herstelde minderheid. Die meerderheid van die bevolking, insluitend die jonges en die hersteldes, ly netto skade deur inenting.

Realiteit: Vanweë die werkingsmeganismes is sintetiese immuniteit baie nouer as natuurlik. Natuurlike immuniteit verleen mediumtermyn steriliserende immuniteit, wat sintetiese immuniteit nie kan doen nie. Deur ‘n groter reeks immuunresponse te veroorsaak, kan aanvaar word dat natuurlike immuniteit meer duursame en buigsame (teen variante) beskerming bied as sintetiese middels.

Realiteit: Wetenskap is ‘n proses wat slegs vorder wanneer daar sterk veronderstellings uitgespreek en kritiek gelewer word.

Realiteit: Gevolge is blykbaar nie meer algemeen vir COVID as vir ander respiratoriese virusse nie. Waar Long COVID-klinieke gevestig is, was dit onbenut en is dit stilweg gesluit.

Realiteit: Zero-COVID-beleid het misluk waar dit ook al probeer is. Dierereservoirs maak hulle futiel.

Realiteit: Verstedeliking en kommersiële boerderypraktyke het mens-dier kontak verminder. Onderlinge verbondenheid van mense beteken dat baie ligte virusse wêreldwyd versprei word, wat verseker dat immuunstelsels meer dodelike variante herken wat kan opduik. Vergelyk dit met die lot van die inheemse volke van Suid-Amerika toe hulle die eerste keer aan Europese siektes blootgestel is.

Realiteit: Die vermindering van verspreiding deur die mobiliteit van die nie-kwesbares te beperk, verskuif die siektelas na die kwesbares, wat veroorsaak dat meer van hulle neergevel word voordat endemisiteit bereik word.

Realiteit: Waargenome bedreiging dryf histerie aan, wat lei tot uitgesproke en dodelike nocebo-effekte (effekte van negatiewe verwagtinge op uitkomste, die teenoorgestelde van placebo-effekte).